Przyznam,że nie skojarzyłam nazwisk autorów z celebrytami,aktorami i dziennikarzami. Skoro "terapia" to z założenia uznałam,że piszą je wykwalifikowani ludzie.
Zaczęłam więc czytać historię,która miała pomóc pokonać lęk przed ciemnością i wszelkimi strachami. Nagle z pozoru prostej,miłej bajki wyłania się obraz czerwonych oczu schowanych w ciemności, ukrytych stworów co nie tylko wzmogło strach dzieci ale też MÓJ! Odłożyłam ksiązkę w kąt nie czytając już kolejnych terapeutycznych bajek. Przez następny tydzień musiałam walczyć z wyobraźnią Olimpii,która powtarzała wzorzec z opowiadania.
Wniosek - przede wszystkim przeczytajcie opowiadanie pierwsi. Do teraz nie znalazłam takiego, które dobrze działa na oswojenie lęku przed ciemnością czy zasypiania w samotności.
Czytałam ostatnio opowiadanie M.Molickiej o chłopcu,który bał się ciemności i również mnie nie przekonało. Terapia polega tu na nadaniu dobrych,pozytywnych skojarzeń z budzącymi strach elementami takimi jak cienie czy ciemność. Cienie i Mrok tu koledzy,którzy mieszkają w pokoju, chowają się w zabawkach . Mnie ta perspektywa przeraża.
Jako dziecko walczyłam z własnym lękiem przed ciemnością i do teraz nie zasnę w zupełnie ciemnym pokoju. To efekt przeszłego zamiłowania mojej mamy do zjawisk paranormalnych ,artykułów we "Wróżce" i oglądanych na wieczór programów "Nie do wiary" z tą przerażającą muzyką na wstępie jak z Archiwum X :)
Mam dla Was jednak wspaniałą pozycję, przetestowaną na moich wrażliwcach.
I nie jest to z założenia bajka terapeutyczna. Nie wiem czy autorka ma coś wspólnego z psychologią i czy zamiar był świadomy ale stworzyła cudną książkę, którą przyswoi dziecko 3,5 czy 7-letnie i będzie słuchało jak zaczarowane nieświadomie znajdując w problemach zwierząt swoje własne.
Na początku mamy opowiadanie o słoniu,który chciał zostać syrenką. Znam je już prawie na pamięć, bo dziewczyny uwielbiają te krótką historię zanosząc się śmiechem na zdanie "Jestem słoniową syrenką!!"
Puenta jest piękna - nie chciej być kimś, kim nie jesteś. Nie zmieniaj się na siłę.
Każde kolejne opowiadanie niesie inne przesłanie. Dziś na przykład czytałyśmy o myszce, która strasznie bała się iść do szkoły i codziennie wymyślała powody dlaczego ten czy inny kolega jest lepszy od niej (strach przed odrzuceniem).
Piękną historią jest też opowiadanie o strachu na wróble uczulonym na zboża. Jego "A psik" płoszyło wszystkie zwierzęta i nikt nie chciał mu pomóc a wystarczyło tylko strącić osmarkany nosek na ziemię :)
Atutem tej książki jest prosty ale nie banalny język, skromne ilustracje i odpowiednia długość każdej historyjki. To ważne dla mniejszych dzieci, które szybko potrafią się znudzić. Mamy tu niemal w pigułce rozwiązany ważny,dziecięcy *(społeczny) problem. Wielkie brawa dla autorki.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz